PHOTOGRAPHY WEBLOG

Persoonlijk denk ik dat de vrije val kwam op het moment dat hij toegaf dat hij voor een kappersblaadje met een lege kinderwagen had geparadeerd. Het roddelgajes stond voor zijn deur en wilde een foto van de verse papa Wouter. Maar papa Wouter wilde niet. Die paparazzi gaan echter niet naar huis voordat ze een foto hebben. Was hij bang dat de fotografen kou zouden vatten? Vond hij ze zielig? In elk geval deed Wouter een concessie en ging met een lege kinderwagen wandelen. En toen viel hij bij de kiezers meedogenloos door de mand.

Je moet die roddelfotografen net zo lang laten staan tot ze een hartaanval krijgen en kermend op de intensive care belanden. En dan hopen dat ze voorgoed worden afgekeurd! Of stuurde hij rioolfotograaf Edwin Smulders, die dit onlangs overkwam, een beterschapsbloemetje met de tekst dat hij hoopte dat hij gauw weer bij zijn huis in de bosjes zou liggen? Daar ging het mis, Wouter.

Youp van 't Hek in NRC Handelsblad.

A government firing squad executes nine Kurdish rebels and two former police officers of the deposed Shah of Iran after summary trials, Aug. 27, 1979. The next day, another 21 Kurdish rebels and military deserters were executed. Foto Jahangir Razmi.


Het Amerikaanse dagblad The Wall Street Journal heeft vandaag een verhaal gepubliceerd van Joshua Prager over de foto uit 1979 die de Pulitzer Prize won, maar waarvan tot op de dag van vandaag de maker anoniem was gebleven. De foto toont de executie van gevangenen in het Iran van kort na de Islamitische revolutie onder leiding van Ayatollah Khomeiny. In de afgelopen 26 jaar is de foto ten onrechte geclaimd door het agentschap UPI en door enkele fotografen, onder wie Reza Deghati (inmiddels beter bekend als de beroemde fotograaf Reza). Naar nu blijkt is de Iraanse fotograaf Jahangir Razmi de echte maker van de foto.

(Reza komt in het verhaal naar voren als een chronisch liegende draaikont. Zijn reputatie loopt met deze publicatie een aantal flinke krassen op.)

Fotograaf Geert van Kesteren is maandagavond 4 december de hoofdgast bij het radioprogramma Desmet Live op radio 5, naar aanleiding van de tentoonstelling 'Schraal' in het Rijksmuseum. Van 9 december t/m 4 maart zijn in dit museum foto's van Van Kesteren te zien over verborgen armoede in Nederland. Van Kesteren zocht de verborgen armoede op in wijken van de grote steden én op het platteland. Hij portretteerde voedselbanken, tiener- en bijstandsmoeders, kanslozen op de arbeidsmarkt, WAO-ers; mensen die veelal weinig opleiding hebben genoten en soms veel problemen hebben bij de Sociale Dienst en vaak 'in de schulden' zitten.

Maandag 4 december 2006, 18.00 - 19.50 uur, radio 5.

(Zouden ze bij Magnum nou veel belangstelling hebben voor die foto's?)

Op 30 november heeft Ambassadeur Mr. Gabor Szentivanyi namens de Hongaarse president in het Amsterdamse Foam een Hongaarse ridderorde uitgereikt aan Ata Kando (1913). Kando maakte onder meer een indrukwekkende fotoserie van vluchtelingen die vijftig jaar geleden de Hongaars-Oostenrijkse grens over vluchtten wegens de gewelddadige Russische reactie op de Hongaarse opstand.

Bron: FOAM.

Het persbureau Associated Press heeft donderdag geweigerd foto's te maken van het Bambi Awards gala in het Duitse Stuttgart. De reden daarvoor was dat de organisatie namens Victoria Beckham (die aanwezig was om een prijs uit te reiken) strenge voorwaarden had gesteld aan de aanwezige pers. In het contract was bepaald dat de persbureau's de van Victoria Beckham te maken foto's niet langer dan drie maanden mochten gebruiken, en dat ze de foto's kosteloos aan haar ter beschikking moesten stellen voor reclamedoeleinden.

Getty Images tekende meteen, maar andere persbureau's als DPA, DDP en Reuters weigerden hun handtekening onder de voorwaarden te zetten. Nadat hen een nieuw contract (inclusief een verbod om mevrouw Beckham te fotograferen) werd opgelegd zwichtten Rueters, DPA en DDP. De bureau's besloten alsnog het eerste contract te tekenen, maar Beckham uit protest niet te fotograferen. AP hield zijn poot stijf, ondertekende niets en fotografeerde derhalve niet. Santiago Lyon, directeur fotografie bij AP, gaf als commentaar dat het de regel is dat persbureau's onbeperkt en ongecensureerd toegang krijgen tot dergelijke gala's, en dat de gestelde voorwaarden voor AP onacceptabel waren.

Magnum-fotograaf Leonard Freed is woensdag 29 november na een langdurige strijd aan kanker overleden. Freed werd in 1929 in Brooklyn geboren als kind van Joodse ouders van Oost-Europese afkomst. Aanvankelijk wilde Freed schilder worden, maar tijdens een bezoek aan Nederland in 1953 begon hij te fotograferen en ontdekte zo zijn passie. Na reizen door Europa en Noord-Afrika vestigde hij zich in 1958 in Amsterdam en fotografeerde daar de Joodse gemeenschap. Als freelance-fotograaf maakte hij vanaf 1961 vele reizen, waarbij hij de burgerrechtenbeweging in de VS (1964-1965), gebeurtenissen in Israël (1967-1968), de Jom Kippoer-oorlog (1973) en de politie in New York vastlegde in beelden.

Al vroeg in Freed's carrière werd hij door Edward Steichen betiteld als één van de drie beste jonge fotografen die hij ooit had gezien. Steichen adviseerde Freed om als amateur te blijven fotograferen en een gewone baan te zoeken, "bij voorkeur als vrachtwagenchauffeur".

Freed werd in 1979 lid van Magnum en werkte sindsdien in opdracht van bladen als Life, Look, Paris Match, Stern en New York Times Magazine. Zijn foto's van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging maakten hem beroemd, maar hij produceerde ook belangrijke reportages over Polen, immmigratie van Aziaten in Engeland, oliewinning in de Noordzee en Spanje na de dood van Franco. Hij gebruikte zijn foto's vooral om maatschappelijk geweld en rassendiscriminatie aan de kaak te stellen.

Voor de tweede keer heeft een foto van de Duitse fotograaf Andreas Gursky op een veiling meer dan twee miljoen dollar opgebracht.

Op 16 november betaalde een anonieme koper 2,48 miljoen dollar voor een foto met de titel "99 Cent II Diptychon" uit 2001, die het interieur toont van een warenhuis. Het bedrag betekent een recordopbrengst voor een foto van een nog levende fotograaf. Het absolute record werd in februari gesteld op 2.928.000 dollar voor een foto van Edward Steichen uit 1904.

In mei van dit jaar bracht een andere afdruk van "99 Cent" een bedrag op van 2.256.000 dollar bij een veiling van Sotheby's in New York.


99 Cent. Foto Andreas Gursky

Vanmiddag tussen 12 en 1 vertelde de Belgische Magnum-fotograaf Carl de Keyzer bij de radiozender Studio Brussel over zijn werk, zijn dierbare camera's, zijn inspannende reiservaringen in tropische landen als India en het selecteren van foto's na thuiskomst. Ook hoort u zijn mening over fotografen die het beslissende moment missen en dat achteraf in photoshop proberen te corrigeren.

In het fotomuseum van Antwerpen loopt nog tot 7 januari een overzichtstentoonstelling van het werk van Carl de Keyzer.

Het programma is op de website van Studio Brussel na te luisteren.

DIAMOND MATTERS An exhibition of photographs by Kadir van Lohuizen at HOST gallery 28 November – 27 January 2007

Diamonds may be expensive, but they shouldn’t cost lives. A remarkable new exhibition at London’s HOST gallery portrays the blood behind the bling, documenting the diamond industry from the mines of Africa to the boutiques of Paris, London and New York. Award winning photographer Kadir van Lohuizen’s fascinating journey tracks the precious stone on its socially-upward path as it is mined, traded, refined and ultimately sold. The exhibition takes you into a world of glamour, horror and intrigue, which will be further exposed in the upcoming Hollywood film ‘Blood Diamond’, starring Leonardo DiCaprio.

Presented in association with Global Witness, the exhibition also provides practical advice for the individual consumer, showing how you can really make a difference and help make sure the diamond industry is keeping its promises to end the trade in conflict diamonds.

What are conflict diamonds? Conflict diamonds are diamonds that fuel conflict, civil war and human rights abuses. They have been responsible for funding recent conflicts in Africa, resulting in the death and displacement of millions of people. During these conflicts, profits from the illegal trade in diamonds, worth billions of dollars, were used by warlords and rebels to buy arms. An estimated 3.7 million people have died in Angola, the Democratic Republic of Congo, Liberia and Sierra Leone in conflicts fuelled by diamonds.

Kadir van Lohuizen is represented by Agence VU. In 2006 he received the prestigious World Press Photo award for his work on the diamond industry.

Global Witness works to expose the corrupt exploitation of natural resources and inter- national trade systems and their attendant human rights and environmental abuses.

HOST, established in 2005, is London’s premiere venue for exhibiting photojournalism. Co-founded by Jon Levy, director of foto8, and Adrian Evans, director of Panos Pictures, HOST pushes the boundaries of story telling.

Host Gallery
1 Honduras Street
London EC1Y 0TH

Opening Times: Monday – Friday 10am – 6pm, Saturday 11am – 4pm

De Duitse televisiezender Eins Extra zendt op 27 december de meermaals bekroonde documentaire "Der Hölle so nahe" uit. Deze documentaire uit 2004 (beter bekend onder de titel More Than 1000 Words) werd gemaakt door regisseur Solo Avital die de Israëlische fotojournalist Ziv Koren twee jaar lang op de voet volgde. Wie de documentaire over James Nachtwey interessant vond mag deze film zeker niet missen.

Woensdag 27 December 2006 0.15-1.00 EinsExtra.

Bekijk ook foto's van Ziv Koren bij Polaris Images.

Het fotografiemuseum Foam te Amsterdam heeft een primeur voor dove bezoekers. Vanaf 13 december geven dove museumdocenten rondleidingen en workshops in Nederlandse Gebarentaal in Foam. Uniek aan dit project, 'Foto's in gebaren', is dat dove bezoekers zich nu zonder tolk kunnen verdiepen in fotografie bij Foam. Op woensdag 13 december van 16.00 tot 18.00 uur, vindt in Foam de feestelijke kick-off van dit project plaats.

Marloes Krijnen, directeur van Foam zal het project 'Foto's in gebaren' officieel openen op woensdag 13 december om 16.00 uur in Foam.

Het dagblad News&Observer publiceert vandaag een interview met fotojournaliste Ami Vitale, een grote naam die regelmatige bezoekers van deze website vast bekend voorkomt.

Ami Vitale, die na een vijfjarig verblijf in India en een korte tussenstop in Barcelona binnenkort terugverhuist naar de Verenigde Staten, vertelt in het gesprek onder meer hoe de aanwezigheid van fotografen en cameraploegen in sommige situaties het geweld in conflictgebieden aanjaagt:

Those pictures you get from the scary close calls are so dramatic and sensational, and I don't think that they do a lot in conveying the things that I think need to be conveyed. It just makes people feel like the world is this horrible scary place, and these people are all very black and white. That's just one piece of it. It's not the main piece. I think I learned that when I parachuted myself into Palestine and Israel during the Intifada. Kids were throwing rocks for the benefit of the cameramen. And the cameramen were shooting these dramatic pictures, and then things were escalating in front of me. It made me question the whole thing. In some ways, we're part of the story. We're creating a lot of things. Sometimes. Not always, but it does happen.

Lees het hele interview met de ondertitel Coming back home.

Fotograferen met de mobiele telefoon is hot. Maar hoe goed zijn de foto's en hoe gevaarlijk is het voor de privacy? Fotograaf Peter de Ruiter schreef het boekje 'Fotograferen met je mobieltje' en is te gast bij Goedemorgen Nederland.

Maandagmorgen 07.00-09.00 Nederland 1.

Vanavond op de tv-zender Arte in het kunstmagazine Metropolis: Was dahinter steckt - Rajak Ohanian

In „Was dahinter steckt“ zeigen wir normalerweise welche immense Arbeit sich hinter den wenigen Bildern einer Reportage verbirgt. Heute versuchen wir, das Lebenswerk eines Fotografen zu präsentieren, der seit fast fünfzig Jahren nach seinen eigenen Regeln lebt und arbeitet. Rajak Ohanian ist ein zurückhaltender Künstler. Als Mensch jedoch ist er offen und freigebig, ein wahrer Humanist und Poet.

Rajak Ohanian: "Ich bin nichts und niemandem verpflichtet. Ich muss keine Ergebnisse vorweisen. Ich habe keine Termine. Ich bin frei. Ja, ich bin wirklich unabhängig. Das Einzige, was mich einschränkt, sind materielle Zwänge. Aber um etwas Bleibendes zu schaffen, muss man sich Zeit nehmen! In den Fünfzigerjahren, als ich mit dem Fotografieren anfing, nahmen mich befreundete Sinti und Roma aus Décines, wo ich geboren bin, mit nach Saintes-Marie-de-la-Mer. Das erste Mal fuhr ich mit der Vespa hinunter, eine Semflex um den Hals, das war ganz schön abenteuerlich … Und die Leute dort unten hatten Spaß daran, fotografiert zu werden.

Die meisten meiner Fotografien sind Porträts, was sich auch in den Titeln widerspiegelt. Schon meine ersten Arbeiten waren Porträtaufnahmen. Zum Beispiel die Serie „Portrait eines Angestellten“. „Sainte Colombe le village“ ist das Porträt eines Dorfs, „Chicago“ das einer Stadt. Zwei Jahre bin ich durch die Straßen von Chicago gezogen, immer auf der Suche nach Motiven, allein im Widerstreit mit mir selbst … Ich muss fotografieren, es ist ein innerer Drang … Oft zerreiße ich das erste Ergebnis und fange noch mal von vorn an … Dabei habe ich keinen festen Plan, ich lasse mich treiben, die Ideen kommen mir beim Arbeiten. In Chicago habe ich 36 Aufnahmen zu einer Fotografie zusammengefasst und damit einen neuen Raum, ein neues Bild geschaffen. In dieser Zeit hatte ich das gängige 30x40-Format satt, ich fand es inflationär. Ich wollte mich davon abheben. Irgendwann wusste ich, was ich wollte: Chicago auf drei mal drei Meter dreißig. Leider musste ich mich 15 Jahre gedulden, bis ich die Arbeit realisieren konnte, ganz einfach, weil mir das nötige Geld dazu fehlte. Denn ich habe meine Abzüge immer selbst finanziert …

Als ich jung war, interessierte ich mich wenig für meine Wurzeln. Ich leugnete nicht, dass ich Armenier bin, aber ich thematisierte es auch nicht. Unlängst jedoch war ich in Alep, um den Völkermord in Armenien zu dokumentieren. Mein Vater ist dort im städtischen Waisenhaus aufgewachsen, nachdem er seine Eltern bei einem Massaker verloren hatte … Mit diesen Arbeiten habe ich mich dem Thema zum ersten Mal gestellt. Es hat 70 Jahre gedauert, bis ich soweit war. "

Zondag 18.05 Arte Metropolis